Wolności Plac

Nazwa średniowieczna	n/d
Nazwa do roku 1918	Wilhelmsplatz
Nazwa do roku 1939	Plac Wilhelmowski, Plac Napoleona
Nazwa do roku 1945	Wilhelmsplatz
Nazwa do roku 1990	Plac Wolności
Nazwa obecna	Plac Wolności
Opis wg Z.Zakrzewskiego	Regularny prostokąt placu wytyczono u schyłku XVIII stulecia w związku z zamierzoną rozbudową miasta w kierunku zachodnim. Było kilka projektów placu, ostatni zadowolił ówczesnego dowódcę korpusu, ponieważ jego długość umożliwiała ustawienie pułku piechoty do przeglądu w szyku rozwiniętym. Wykupiono zatem w tym celu dość rozległy teren i przeprowadzono niwelację cmentarza żydowskiego, usytuowanego na północno-zachodnim skrawku późniejszego placu. Ogólnie rzecz biorąc terenem całej operacji była Musza Góra, zwana tak od nazwiska niejakiego Muszyńskiego, właściciela tej posesji w XVI wieku. Funkcje cmentarza żydowskiego przejął w roku 1804 teren usytuowany przy ul.Głogowskiej. Tam przetrwał prawie 150 lat, zlikwidowany prez okupanta w czasie ostatniej wojny i obecnie zagospodarowany przez Targi Poznańskie.
Opis wg Z.Zaleskiego	Teren ten, należący w dawnych wiekach do przedmieścia Kondorfu, był w wieku XVI własnością Muszyńskich. Od nich otrzymał później nazwę "Musza Góra", zmienioną z czasem na "Mysza Góra". W roku 1780 stało na niej kilka chat. W roku 1794 założono tutaj drugie targowisko miejskie. Przy odbudowie miasta w roku 1804 stworzono wielki plac centralny, usuwając cmentarz żydowski, który graniczył z placem prawie na całej linii północnej placu. Niemcy nazwali plac "Wilhelmowskim". W czasach Księstwa Warszawskiego zwano go "placem Napoleona". Później Niemcy przywrócili pierwszą nazwę i utrzymywali ją do roku 1918. Od 16.06.1919r. plac zwie się "placem Wolności". Najważniejszy plac przypomina odzyskanie wolności, a ulice wokół niego wielkie również noszą miana.
Opis wg M.Mottego	Wyglądał on znacznie inaczej około dwudziestego piątego, szóstego roku, tak daleko bowiem pamięć moja sięga. Środkowy jego czworobok, który dawniej od rana do wieczora służył za plac musztry i ćwiczeń wojskowych, obsadzony był, od czasu założenia, naokół dwoma rzędami drzew, z których zewnętrzny, jak na alei, tworzyły włoskie topole; ów pamiątkowy pomnik, przed teatrem, na cześć poległych w wojnie austryackiej, nie śpiżowy, jakbyś może myślał, lecz cynkowy, postawił magistrat w parę lat po owej kampanii, ogródki zaś, gaiki i skały, zdobiące teraz dwa przeciwne boki placu, dopiero przed kilku laty także kosztem miasta urządzono. Miejsce teraźniejszych kamiennych słupów i żelaznych poręczy zajmowały przez długie lata drewniane, skromne i niskie.
Opis współczesny	w przygotowaniu