Mielżyńskiego Seweryna
| Nazwa średniowieczna | n/d |
| Nazwa do roku 1918 | Victoriastrasse |
| Nazwa do roku 1939 | Wiktorii, Mielżyńskiego, Gwarna, Pierackiego |
| Nazwa do roku 1945 | LeoSchlagetterstrasse |
| Nazwa do roku 1990 | Mielżyńskiego, Lampego |
| Nazwa obecna | Mielżyńskiego, Gwarna |
| Opis wg Z.Zakrzewskiego | W zeszłym stuleciu tworzyła ona, wraz z ulicą Mielżyńskiego, Górną ul.Młyńską, stanowiącą przedłużenie Młyńskiej. Odcinek między trasą Czerwonej Armii a placem Młodej Gwardii otrzymał w roku 1891 nazwę ulicy Wiktorii. Chodziło o upamiętnienie imienia żony cesarza niemieckiego Fryderyka III, która w roku 1888 odwiedziła Poznań, zniszczony straszliwą powodzią. Po roku 1918 ulica Wiktorii została podzielona na dwa odcinki, Mielżyńskiego i Gwarną, z tym, że utrzymano w mocy dawną wspólną numerację domów. Gwarna miała swą nazwą wskazywać, że duży na niej ruch, ale nie należy z tym przesadzać, jako że ktoś z odwiedzających przedwojenny Poznań stwierdził nie bez racji, iż policjanci, a wyrażając się po poznańsku - stójkowi lub szkieły, stoją przy zbiegu ulic po to, by kierować brakiem ruchu. 15 lipca 1934 roku Gwarna została przemianowana na ulicę Bronisława Pierackiego, ówczesnego ministra spraw wewnętrznych, zamordowanego przez Ukraińców. Polacy upamiętnili ulicę imieniem patrioty i mecenasa kultury, Seweryna Mielżyńskiego, który właśnie tutaj w roku 1874 utworzył muzeum, nazwane jego imieniem. |
| Opis wg Z.Zaleskiego | Ulica powstała około XIX wieku. Stanowiła pierwotnie część ul.Młyńskiej, sięgającej od Św.Marcina do ul.Solnej. W roku 1885 część południową, od Św.Marcina do placu Nowomiejskiego, nazwano "Górną ulicą Młyńską", część północną zaś "Dolną ulicą Młyńską". Gdy odzywały się głosy przeciw tej nazwie i "Górną Młyńską" adjacenci i policja chcieli nazwać ulicą Wiktorii, burmistrz Herse - opierający się stale nazwom niemieckopatriotycznym - pozostawił dla południowej części dawną nazwę "ul.Młyńskiej". Dopiero w roku 1891 przezwano ją na "ul.Wiktorii", na cześć żony cesarza Fryderyka, która odwiedziła w roku 1888 podczas powodzi. W mowie potocznej długo jeszcze utrzymała się nazwa "ul.Młyńskiej" tak powszechnie, że w roku 1905 Magistrat próbował nazwę tę przywrócić. Z powodu sprzeciwu prezydium policji zmiana ta nie doszła do skutku. Ulicę tę podzieliła w roku 1920 Rada Miejska na "ul.Gwarną" i "ul.Mielżyńskiego". Magistrat uchwalił całą ulicę nazwać "ul.Sew. Mielżyńskiego". Prezydium policji ogłosiło według uchwały Rady, zniosło jednak na interwencję Magistratu 05.10.1920 nazwę "ul.Gwarnej". Później Magistrat przyjął uchwałę Rady, dzięki czemu od początku roku 1921 "ul.Gwarna" sięga od ul.Fredry do Św.Marcina. Nazwa uzasadnia się wielkim ruchem na tej ulicy. |
| Opis wg M.Mottego | Uporawszy się tak z Berlińską ulicą, przejdźmy, Panie Ludwiku, na inne w górnem mieście, które całkiem za pamięci mojej powstały. Najpierw przechodząc z Berlińskiej na Młyńską, mamy wprost przed sobą kamienicę trzypiętrową, bo teraz już tylko trzypiętrowe budują (...) Zresztą, Panie Ludwiku, przestrzeń Młyńskiej ulicy między Berlińską a św. Marcińską, jest dla mnie terra incognita, a należąc do najnowszych części miasta, nie ma jeszcze historyi. |
| Opis współczesny | w przygotowaniu |
Pomnik Adama Mickiewicza na dziedzińcu obok siedziby PTPN
Luty 2019
Wrzesień 2020
Ulica położona w centrum miasta, wybiega w kierunku południowo-zachodnim od Placu Cyryla Ratajskiego i kończy się przy Okrąglaku.
Wyświetl większą mapę